انواع عود خوشبو
تاریخچه پیدایش عودهای خوشبوmin read 1
عود شاخه‌ای باریک و دراز و تکه چوبی بریده شده از درختی خاص بوده که در شرق آسیا علی الخصوص هندوچین رویش می‌کند و با آتش زدن آن دودی همراه با بوی خوش بلند می‌شود.
بنابراین دود کردن عود از معابد چین و هند آغاز شد. بودائیان عود را برای دور کردن ارواح پلید استفاده می‌کردند و در طب آیوراودا به آن وسیله‌ای معجزه‌گر می‌گفتند. درست کردن عود یک هنر مذهبی به شمار می‌رفت. علاوه بر هندوها، بودائیان و چینی‌ها آیین‌های شیتو در ژاپن نیز از عود استفاده می‌کردند.
پس از مدتی استفاده از عود به دیگر مناطق جهان گسترش یافت و البته دیگر بخشی از یک آیین مذهبی نبود. در یونان باستان در اوایل قرن هشتم قبل از میلاد مسیح عود دود می‌کردند و بیشتر از آنکه برای خوشبو کردن هوا استفاده شود؛ در کنار گیاه‌درمانی مطرح بوده است.
از قدیم الایام ایرانیان عود را به عنوان خوشبوکننده و ضدعفونی‌کننده هوا می‌سوزاندند و یا با آن بخور می‌گرفتند.
استفاده از عود قدمتی دیرینه دارد. سال‌هاست که برای ایجاد آرامش، افزایش انرژی مثبت از انواع مختلف عود در مراسم و مناسبت‌های خاص استفاده می‌شود. رایحه خوش و احساس متفاوت ناشی از تاثیر یک عود روشن، انکارپذیر نیست.
عودها به شکل چوب‌های خام، علف‌های خرد شده، پودر یا به صورت مایع و روغن هستند. امروزه عودهای مخروطی و شاخه‌ای کاربرد بیشتری دارند. عودهای مخروطی توسط ژاپنی‌ها در اواخر سال 1800 میلادی عرضه شد.
عودهای ماسالا و شاخه‌های جاس حدود سال 200 بعد از میلاد توسط بودائی‌ها از هندوستان به چین وارد شد.
چوب عود در حال سوختن
